Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

elimata scobis

  • 1 elimo

    1. ē-līmo, āvī, ātum, āre (ex u. lima), I) heraus-, abfeilen, elimata scobis, Feilstaub, Plin. 34, 170. – II) ausfeilen, A) übtr., a) übh.: rationes hae latiore specie, non ad tenue elimatae, nicht bis ins einzelne berechnete Grundsätze, Cic. Acad. 2, 66: quam (Aeneida) nondum satis elimaverat, v. Vergil, Gell. 17, 10, 7. – b) gehörig ausbilden, animum, Augustin. c. Ac. 2, 7: qui nullas hoc genus vigilias vigilarunt neque ullis inter eiusdem Musae aemulos certationibus disceptationibusque elimati sunt, Gell. praef. § 19: elimatiores, Sever. in Augustin. epist. 109, 3. – B) prägn.: 1) mit der Feile kunstvoll-, fein ausarbeiten, a) eig.: graciles ex aere catenas retiaque et laqueos, Ov. met. 4, 176 sqq. – b) übtr. (wie καταῤῥινέω), ein Geisteswerk ausarbeiten, verfertigen, σχόλιον aliquod ad alqm, eine Note an jmd. ausstudieren, Attic. b. Cic. ad Att. 16, 7, 3: cum aliquid commodius elimaverint, Quint. 2, 7, 5: disputatio elimatissima, ganz fein ausgesponnene, Augustin. c. Iulian. 5, 17. – 2) feilend vermindern, übtr. = ausmergeln, schwächen, cum corpus elimatis viribus debilitet lavacri frequentia, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 217.
    ————————
    2. ē-līmo, (āvī), ātum, āre (ex u. limus), vom Schmutze reinigen, putzen, dentes, putzen, Tert. de paenit. 11. – übtr., ubi (anima) meruerit contagione vitiorum penitus elimata purgari, Macr. somn. Scip. 1, 12, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > elimo

  • 2 elimo

    I ē-līmo, āvī, ātum, āre
    1)
    а) опиливать, отшлифовывать
    2) разрабатывать, тщательно обрабатывать, отделывать ( Aeneĭda AG)
    e. aliquid ad tenue C — разработать что-л. до тонкостей (во всех частностях)
    3) опиливанием убавлять, перен. ослаблять ( vires CA)
    II ē-līmo, —, —, āre [ limus II ]

    Латинско-русский словарь > elimo

  • 3 elimo [1]

    1. ē-līmo, āvī, ātum, āre (ex u. lima), I) heraus-, abfeilen, elimata scobis, Feilstaub, Plin. 34, 170. – II) ausfeilen, A) übtr., a) übh.: rationes hae latiore specie, non ad tenue elimatae, nicht bis ins einzelne berechnete Grundsätze, Cic. Acad. 2, 66: quam (Aeneida) nondum satis elimaverat, v. Vergil, Gell. 17, 10, 7. – b) gehörig ausbilden, animum, Augustin. c. Ac. 2, 7: qui nullas hoc genus vigilias vigilarunt neque ullis inter eiusdem Musae aemulos certationibus disceptationibusque elimati sunt, Gell. praef. § 19: elimatiores, Sever. in Augustin. epist. 109, 3. – B) prägn.: 1) mit der Feile kunstvoll-, fein ausarbeiten, a) eig.: graciles ex aere catenas retiaque et laqueos, Ov. met. 4, 176 sqq. – b) übtr. (wie καταῤῥινέω), ein Geisteswerk ausarbeiten, verfertigen, σχόλιον aliquod ad alqm, eine Note an jmd. ausstudieren, Attic. b. Cic. ad Att. 16, 7, 3: cum aliquid commodius elimaverint, Quint. 2, 7, 5: disputatio elimatissima, ganz fein ausgesponnene, Augustin. c. Iulian. 5, 17. – 2) feilend vermindern, übtr. = ausmergeln, schwächen, cum corpus elimatis viribus debilitet lavacri frequentia, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 217.

    lateinisch-deutsches > elimo [1]

  • 4 elimatius

    ē-līmo, āvi, ātum, 1, v. a., to file up, viz.,
    I.
    Prop.:

    elimata scobis,

    filings, Plin. 34, 18, 50, § 170.—
    II.
    Transf., to polish.
    A.
    Lit., Ov. M. 4, 176; Macr. Somn. Scip. 1, 12 fin.:

    dentes,

    to clean, Tert. Poen. 11.—
    B.
    To elaborate, cultivate; to finish, perfect: scholion aliquod, Att. ap. Cic. Att. 16, 7, 3; cf. Quint. 2, 7, 5:

    animum, Aug. contra Acad. 2, 7: elimati, i. q. eruditi, Gell. praef. § 19: Aeneida,

    id. 17, 10, 7.—
    III.
    To lessen, diminish:

    vires,

    Cael. Aur. Tard. 2, 14, 217.—Hence, ēlī-mātus, a, um, P. a., elaborate; only sup.:

    disputatio elimatissima,

    Aug. Cont. Jul. 5, 17.— Adv.; only comp.: ēlīmātĭus, more elaborately, more exactly, Ambros. Hexaëm. 6, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > elimatius

  • 5 elimatus

    ē-līmo, āvi, ātum, 1, v. a., to file up, viz.,
    I.
    Prop.:

    elimata scobis,

    filings, Plin. 34, 18, 50, § 170.—
    II.
    Transf., to polish.
    A.
    Lit., Ov. M. 4, 176; Macr. Somn. Scip. 1, 12 fin.:

    dentes,

    to clean, Tert. Poen. 11.—
    B.
    To elaborate, cultivate; to finish, perfect: scholion aliquod, Att. ap. Cic. Att. 16, 7, 3; cf. Quint. 2, 7, 5:

    animum, Aug. contra Acad. 2, 7: elimati, i. q. eruditi, Gell. praef. § 19: Aeneida,

    id. 17, 10, 7.—
    III.
    To lessen, diminish:

    vires,

    Cael. Aur. Tard. 2, 14, 217.—Hence, ēlī-mātus, a, um, P. a., elaborate; only sup.:

    disputatio elimatissima,

    Aug. Cont. Jul. 5, 17.— Adv.; only comp.: ēlīmātĭus, more elaborately, more exactly, Ambros. Hexaëm. 6, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > elimatus

  • 6 elimo

    ē-līmo, āvi, ātum, 1, v. a., to file up, viz.,
    I.
    Prop.:

    elimata scobis,

    filings, Plin. 34, 18, 50, § 170.—
    II.
    Transf., to polish.
    A.
    Lit., Ov. M. 4, 176; Macr. Somn. Scip. 1, 12 fin.:

    dentes,

    to clean, Tert. Poen. 11.—
    B.
    To elaborate, cultivate; to finish, perfect: scholion aliquod, Att. ap. Cic. Att. 16, 7, 3; cf. Quint. 2, 7, 5:

    animum, Aug. contra Acad. 2, 7: elimati, i. q. eruditi, Gell. praef. § 19: Aeneida,

    id. 17, 10, 7.—
    III.
    To lessen, diminish:

    vires,

    Cael. Aur. Tard. 2, 14, 217.—Hence, ēlī-mātus, a, um, P. a., elaborate; only sup.:

    disputatio elimatissima,

    Aug. Cont. Jul. 5, 17.— Adv.; only comp.: ēlīmātĭus, more elaborately, more exactly, Ambros. Hexaëm. 6, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > elimo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»